مفاهیم دینی از منظر کودکان
چکیده
امروزه، کودکان ما در سپهر بی کران اطلاعات و ارتباطات، و در معرض پیام های بی شمار دینی قرار دارند که این مسئله، هوشیاری درباره این مخاطبان کم سن و سال را وظیفه ای انکارناپذیر می سازد. یکی از مباحثی که دست اندارکاران حوزه تعلیم و تربیت دینی باید به طور گسترده با آن آشنایی پیدا کنند، نحوه استنباط کودکان در سنین مختلف، از موضوعات و مفاهیم دینی است. به یقین، شالوده تفکر دینی آنان را می توان در همین مفاهیم و برداشت های گوناگون جست و جو کرد. اگر درصدد هستیم تا پیام رسانی مذهبی، متناسب با ویژگی های دانش آموز را برنامه ریزی کنیم، ناچاریم در دنیای کودکانه آنان گام نهاده، از دیدگاه آنها به معارف دینی بنگریم.براساس پژوهش های میدانی و نظری صورت گرفته، مراحل رشد و تکامل درک دینی کودکان، و نوجوانان، به دوره های سه گانه تفکر مذهبی شهودی، مذهبی عینی و مذهبی انتزاعی تقسیم می شود. با بررسی برخی مفاهیم دینی از دیدگاه کودکان و نوجوانان، روشن می شود که دوره دبستان، دوره برداشت های خام و عینی از مفاهیم دینی
است و سنین دوازده یا سیزده سالگی، محدوده زمانی تعیین کننده ای در پیشرفت درک مفاهیم دینی به شمار می آید و سن سیزده سالگی، همان سن تقریبی است که تفکر دینی کاملاً به صورت انتزاعی انجام می شود.
براین اساس، می توان تعلیم و تربیت دینی کودکان را در دو دوره کلی خردسالان 5 تا 9 سال و کودکان 9 تا 13 سال برنامه ریزی کرد. تعلیم و تربیت دینی خردسالان باید توام با بازی، شوخی، سرگرمی و داستان گویی باشد تا ارتباط مربی و متربی از جاذبه و تاثیر لازم برخوردار شود؛ به ویژه آنکه، هدف عمده تعلیم و تربیت دینی در این سنین، جذب کودک به دین است و سپس تعلیم و تربیت. در دوره دوم نیز استفاده از داستان، شعر، سرود، نمایشنامه و فعالیت های عملی و هنری مختلف و سرگرمی های گوناگون، یکی از ضرورت های تعلیم و تربیت به شمار می آید؛ با این تفاوت نسبت به دوره پیش که بخشی از تعلیم و تربیت را باید به ارتقای معلومات و اطلاعات این کودکان اختصاص داد. از نتیجه دیدگاه های طرح شده، وظایف اساسی در تعلیم و تربیت دینی این مخاطبان کم سن و سال استنتاج و تعریف می شود.
- لینک منبع
تاریخ: چهارشنبه , 23 فروردین 1402 (13:42)
- گزارش تخلف مطلب