نقش ورزش در جلوگیری از اعتیاد

ورزش مستمر به طوریکه بدن شروع به تعرق کند، باعث افزایش تراوش آنزیمهای آندورفین، آنکفالین و دانپورفین که خاصیت تسکین دهندگی دارند می شود.

ورزشی که باعث تعرق شود و ضربان قلب را افزایش دهد، ‌بدن را وادار به ترشح آنزیمهای مسکنی می کند که باعث کاهش اضطراب، افسردگی و افزایش انبساط خاطر و تقویت روحیه می شود.

هورمون رشد که باعث ایجاد انگیزه، شور و شوق زندگی در فرد می شود، در سن 20 سالگی حداکثر تراوش خود را دارد و طبق تحقیقات متخصصین در هر 10 سال، 15 درصد از تراوش این هورمون کاسته می شود ،‌در حالیکه ورزش مرتب میزان تراوش هورمون رشد را در سنین بالا در بدن تنظیم می کند.

ورزش مرتب می تواند با افزایش روحیه ی شادی و نشاط، افسردگی را در فرد کاهش دهد و تا حدودی جایگزین مواد مسکن خارجی می شودکه از خارج به بدن وارد می شود. به طور کلی زمانیکه فرد توسط ورزش به روحیه ای با نشاط دست یافته و بر اضطرابها و افسردگی های خود غلبه نمود،‌نیازی به مواد مخدر ندارد.

از دیگر فواید ورزش مستمر،کاهش چربی مضر خون(L.D.L ) و افزایش چربی مفید خون مانند (H.D.L ) است که این امر از تجمع چربی داخل عروق و تنگی و انسداد رگها جلوگیری می کند و در مجموع از وقوع سکته های قلبی و مغزی و افزایش فشار خون جلوگیری می کند .

پس زمانیکه در اثر ورزش سیستم ایمنی بدن قوی تر شد، سلولهای سرطانی نیز کمتر خود را نشان می دهند و این امر موجب کاهش احتمال بروز سرطان در افراد است .

هر یک از ارگانهای بدن دارای عمر خاصی است، به عنوان مثال قلب انسان در هنگام حیات حدود 2 میلیارد بار می تپد که در این رابطه ضربان قلب انسانهای مضطرب و عصبانی حدود 80 الی 85 بار است که با ضرب این تعداد در دقیقه و ساعت و روز و تقسیم آن بر 2 میلیارد،‌عمر متوسط افراد عصبانی حدود 50 سال در می آید ولی با توجه به اینکه نبض افراد ورزشکار حدود 50 بار در دقیقه می زند با انجام عملیات قبلی، طول عمر متوسط این افراد به حدود 85 می رسد و این نشان می دهد که ورزشکاران حدود 30 سال بیشتر از بقیه افراد عمر می کند.

منبع: تبیان